Jaagpad
In de pers verschenen de volgende recensies,
Volkskrant Piet Gerbrandy 2003
‘Een soort zingen als gekauwd glas’
Ons Erfdeel april 2004 Anneke Reitsma
‘Een soort zingen als gekauwd glas.
De schilderijen van Marianne Aartsen, die van een prachtige doorschijnendheid zijn, kunnen moeiteloos op zichzelf staan en hebben de tekstuele aanvulling helemaal niet nodig——- En omdat die beelden zo’n fier zelfbewustzijn uitstralen (waarbij de betovering overigens intact blijft—–
Limburgs Dagblad 1-3-2003 Catharien Romijn,
Tentoonstelling Passages ,Stedelijk museum Roermond
‘Bij 21 van haar (Marianne Aartsen) werken schreef Eva Gerlach gedichten, ’Jaagpad’ heet de bundel waarin beeld en taal een perfecte symbiose aangaan’
‘Hun wereld is er een vol van raadselachtige verrassingen. Van de onomkeerbare dood en het dagelijks bestaan. Niet zwaarwichtig ,maar breekbaar en soms lucide en toverachtig.
Alledaagse plaatjes doen daarin niet terzake. Realistische schilderkunst evenmin.
Het gaat om de jacht op de vorm die leegte en abstractie suggereert. Zo vertellen haar doeken en panelen een haast ongrijpbaar verhaal.….Zo brengt ze ademdunne verf laag over laag aan. Voegt iets toe haalt weg, ze vernietigt om iets nieuws te krijgen. Destructie en creatie….Marianne Aartsen laat vormen van kleur, delen van lichamen vallen en stijgen.
Een zwarte lijn wordt tot een danseres. Met een vloeiende beweging toont ze ons de poorten van de hel of laat ze een riviergod dobberen. Ook de haas , symbool van snelheid en onafhankelijkheid, verschijnt opnieuw in haar werken. Ze laat in haar hazenschilderijen gaten vallen, die je met het oog aanvult. In de leegte vermoed je het dier maar zeker is dat niet. Indringend zijn haar portretten. Ze verbeeldt ze vol raadselachtige vertedering, sereen met een vleugje melancholie’